Category Archives: personal

Mujeres solas

Justo ayer por la tarde pensaba en el ramillete de amigas solas que me rodean. Mujeres estupendas. Inteligentes, guapas, cultas, divertidas,… Pensaba en que la mayoría de mujeres que me rodean son solteras, divorciadas o separadas. Por opción o porque la vida las lleva a esto, que es lo más fácil, pero sentimentalmente solas. Me pregunté si había alguna razón, colectiva o sociológicamente hablando, para ello y no llegué a una conclusión. Curiosamente hoy he encontrado una respuesta en esta reflexión. No creo que sea la única pero me da una orientación ¡Y desde una perspectiva masculina!

New York

Una semana en la Gran Manzana es una experiencia inolvidable. Ya había visitado la ciudad hace diez años, me sorprendió y lo ha vuelto a hacer. Espero sorprenderme más cuando regrese porque pienso hacerlo. Os dejo algunas fotos en mi Flick.

Convicciones

Otro vídeo, si. Prometo que volveré a escribir pero ando muy liada. De todas formas mis vídeos son comunicación tambien, cuando cuelgo algo tiene un sentido. La película entera es una maravilla pero elijo este fragmento ¿queréis compartir alguno vosotr@s en los comentarios?

Oh Oh, I’m driving on a motorway, Chaos is the name of the road

Te vas, Mercedes

Croacia


Un viaje muy recomendable… Combinación de historia, playa, buena comida y precios razonables. Este verano he visitado la costa dálmata y algo del interior de este país y me ha gustado mucho. Quedan restos de la terrible guerra de los Balcanes pero hay que admirar el esfuerzo por recuperar un estado de normalidad. Hablando con ellos y ellas no parece que hayan vivido una situación tan difícil como fueron los bombardeos de inicios de los 90 pero ahí están reconstruyendo su mundo.
Restos de construcciones romanas, vestigios de las ocupaciones venecianas, austro-húngaras, italianas, francesas,… y de los tiempos del comunismo. Un clima mediterráneo, un mar tranquilo y una comida deliciosa.
De muestra alguna foto pero podéis ver mas clicando en mis fotos en Flick…

Coplas a la muerte de mi padre.


… Recuerde el alma dormida,
avive el seso y despierte
contemplando
cómo se pasa la vida,
cómo se viene la muerte
tan callando,
cuán presto se va el placer,
cómo, después de acordado,
da dolor;
cómo, a nuestro parecer,
cualquiera tiempo pasado
fue mejor.

Reprenent l’activitat bloguera

Quan vaig començar el blog em vaig prometre no agobiar-me. No es tractava d’una obligació sinó d’un instrument d’expressió. De fet el meu blog ha resultat una estranya barreja de temes personals i polítics. De fet, en alguna trobada bloguera m’han preguntat de què anava i jo no sabia dir… És polític? És personal? És feminista? Tampoc importa massa, no?
El fet és que durant els darrers mesos no he tingut ganes d’escriure. Una part de culpa la té facebook que m’ha enganxat i m’ha permés expressar-me d’una manera més senzilla. Altra part de culpa l’ha tingut la feina que m’ha esgotat i quan arribava a casa no tenia ganes d’escriure. També hi ha una petita responsabilitat personal, he volgut assaborir una època molt especial i dolça, allò que diem un bon moment.
Durant aquests mesos han passat moltes coses al món i quan escoltava o llegia les notícies em venia de gust comentar però no trobava el moment de posar-m’hi. No m’estic justificant, no… Crec que no toca però ja que explico tantes coses al blog i hi ha persones que m’han seguit, he pensat que no estava de més dir que havia passat durant aquests mesos.
Així que torno a activar el blog. No sé amb quina periodicitat l’actualitzaré però espero tornar a un ritme normal i trobar als vells amics i amigues d’altres temps.

He tenido abandonado el blog últimamente…

… pero es que no he tenido tiempo ni ganas para escribir. Y no será que el mes no ha dado de si: tramas políticas, corrupción, la reforma de la ley del aborto en el Congreso,… pero nada me motivaba.
Pero hoy ha muerto uno de mis canallas favoritos y no puedo menos que recordarlo con un vídeo. Voy a echar de menos su sonrisa…

El lado oscuro del corazón

Una de mis películas favoritas en el momento que recitan uno de mis poemas favoritos.